"Wśród murów, co się walą jako posąg stoi?
O to imię tragicznej zapytaj się muzy!
On te domy wznosił, co padają w gruzy,
posągi roztrzaskane i - któż by je zliczył?
Te ulice w płomieniach - to on je wytyczył.
I on, gdy miasto pochodnią czerwoną,
Powiedział : " Nie ustąpię. Niech te domy płoną,
Niech dumne moje dzieła na proch się rozpękną!
I cóż, że z marzeń moich wszystkich rośnie cmentarz?
Ale ty, co tu przyjdziesz kiedyś, zapamiętasz,
Że jest coś piękniejszego niźli murów piękno"

Jan Lechoń " Pieśń o Stefanie Starzyńskim"

Patronem naszej szkoły jest prezydent Warszawy Stefan Starzyński. Urodził się 19 sierpnia 1893 r. w Warszawie. Przed I wojną światową był człnokiem organizacji niepodległościowych i paramilitarnych. W latach 1914 - 1917 był oficerem I Brygady Legionów Polskich, a następnie działał w Polskiej Organizacji Wojskowej. Do 1921 roku pozostawał w służbie wojskowej, a po jej zakończeniu pełnił funkcję m. in. wiceministra skarbu, posła na Sejm z ramienia Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem, viceprezesa Banku Gospodarstwa Krajowego, senatora oraz wykładowcy w Szkole Głównej Handlowej.

W 1934 roku powierzono mu funkcję komisarycznego prezydenta Warszawy, zaś wiosną 1939 roku minister spraw wewnętrznych mianował go prezydentem Warszawy. Stefan Starzyński był autorem wielu planów rozbudowy i modernizacji miasta. W czasie wojny obronnej 1939 roku pełnił funkcję komisarza cywilnego przy Dowództwie Obrony Warszawy. Jego szczególną zasługą było podtrzymywanie ducha walki mieszkańców stolicy:

Chciałem by Warszawa była wielka. Wierzyłem, że wielka będzie. Ja i moi współpracownicy kreśliliśmy plany, kreśliliśmy szkice wielkiej Warszawy przyszłości. I Warszawa jest wielka. Prędzej to nastąpiło, niż przypuszczaliśmy. Nie za lat pięćdziesiąt, nie za sto, lecz dziś widzę wielką Warszawę. Gdy teraz do Was mówię, widzę ją przez okna w całej wielkości i chwale, otoczoną kłębami dymu, rozczerwienioną płomieniami ognia, wspaniałą, niezniszczalną, wielką, walczącą Warszawę. I choć tam, gdzie miały być sierocińce - gruzy leżą, choć tam, gdzie miały być parki - dziś są barykady gęsto trupami pokryte, choć płoną nasze biblioteki, choć palą się szpitale - nie za lat pięćdziesiąt, nie za sto, lecz dziś Warszawa broniąca honoru Polski jest u szczytu swej wielkości i sławy.

W październiku 1939 roku Stefan Starzyński został aresztowany przez Niemców i osadzony na Pawiaku, Według najnowszych badań prowadzonyh przez IPN Stefan Starzyński został rozstrzelany przez Gestapo w grudniu 1939 roku w 
Warszawie lub jej okolicach.